คิดถึง ทูล ทองใจ

สวัสดีครับแฟนเพลงที่รักทุกท่าน ที่อาจหาญบอกรักกันทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา ไม่เคยเห็นหน้าอกหน้าใจ แต่เพราะเราต่างมีเพลงลูกทุ่งเป็นโซ่ทองคล้องหทัยให้ร่วมฝัน ให้ร่วมรำลึกคืนวัน และร่วมสืบพันธ์กัน อันว่า คำว่า “สืบพันธ์” นี้หมายถึง สืบสายสัมพันธ์ดอกเน้อ ด้วยว่ามันไม่มีสระอุอยู่ใต้ ธ ธง นะเออ

กระผมถือกำเนิดในชนบท ที่ราบลุ่มริมฝั่งแม่น้ำ ไปเติบโตบ้านดอนที่ราบสูงเชิงเขา วัยเยาว์ถึงวัยหนุ่มน้อยได้ถักร้อยอารมณ์บ่มสุนทรีย์ ทอรักถักฝัน ในบรรยากาศชนบทครบอรรถรส สี แสง เสียง และกลิ่น ครบอายตนะตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้ดื่มด่ำรสหวานตาลโตนด ขมขื่นขั้นหฤโหดกับรสชาติบอระเพ็ดเข็ดขม เคยพายเรืออีโปงเก็บดอกโสน คุ้นเคยกลิ่นโคลนสาปควาย ไอดินกลิ่นหญ้า กลิ่นสาปสาวชาวนา คุ้นตาขบวนแห่นาค ขบวนแห่ขันหมากเจ้าบ่าวคนจน ได้เห็นคุณค่าบุคคลไม่สำคัญ ได้ร่วมผูกพันและร่วมสืบพันธ์กับคนเล็กคนน้อย ได้รู้จักทักทายดอกหญ้าริมวิถี พระเถรเณรชี หมูหมากาไก่ควายวัว แหวกว่ายเริงลุยห้วยหนองคลองบึง อึงคะนึงเสียงกบเขียดอึ่งอ่าง รู้ถี่ห่างอวนแหลอบไซ ลูบคลำแอกแบกคันไถ รู้ใจจอบ เสียม คราด เคียว สดับฟังเสียงลม ชื่นชมสายธารา เพลิดเพลินเสียงนกร้อง หม่นหมองเมื่อมองเห็นปลาติดตมยามแล้งน้ำแห้งขอด

ผู้เขียน: ศักดิ์สิริมี สมสืบ
ภาพวาด: คุณแม่ชุมสาย มีสมสืบ